Botuar më 24.III.2008
Së pari është mirë të verifikohen mundësitë e tyre interpretuese, vokale, estetike, se sa për vallëzim (edhe pse shumica e lëvizjeve nuk janë të përputhura me ritmet, karakteret e këngëve, emocionin që transmetojnë gjatë lëvizjeve të pa kordinuara nga aspekti estetik), këngëtarët tanë më tepër paraqesin lojëra cirku dhe ajo që të bënë të mendosh se ku janë të fokusuara këto cirkuze, të bëjnë me dije se janë të pa kontrolluar nga mendjemadhësia për të bërë “atë që u do qefi”.
Mr. Ilir Ramadani
Ka kohë të gjatë që në Kosovë përflitet për një numër të madh të këngëtarëve, të cilët nga ana e tyre e delitantizmit i japin vetes komoditetin që ta quajnë pjesë të Estradës Muzikore, por edhe më keq kur të tjerët i konsiderojnë out kësaj estrade, me një fjalë të vetme sikur të ishin ata përcaktues se kush e kush duhet të ishte në estradë. Nga ky kënd do të mundohem të jem sa më relaksuar pasi që jo shumë prej tyre me të vërtet mund t’i plotësojnë kriteret e të qenit në estradë. Së pari është mirë të verifikohen mundësitë e tyre interpretuese, vokale, estetike, se sa për vallëzim (edhe pse shumica e lëvizjeve nuk janë të përputhura me ritmet, karakteret e këngëve, emocionin që transmetojnë gjatë lëvizjeve të pa kordinuara nga aspekti estetik), këngëtarët tanë më tepër paraqesin lojëra cirku dhe ajo që të bënë të mendosh se ku janë të fokusuara këto cirkuze, të bëjnë me dije se janë të pa kontrolluar nga mendjemadhësia për të bërë “atë që u do qefi”. Në konkludim për të ardhur deri tek rezultati i ezauruar dhe i mbështetur në atë që mendja nuk mund ta akceptoj, sepse me atë që sheh, jep një sinjal të çmendurisë fizike dhe emocionale, me një arsim të ulët edukativ, por prap se prap ka mbështetjen e pjesës qëndrore të institucioneve në vendin tonë, pikërisht të vlerësuarqa lartë nga ana e mediave si ato elektronike, poashtu edhe ato të shkruara. Nuk do të ishte mirë të flasim edhe më tutje për këngëtarët tanë dhe për estradën (pasi që nuk ekzistonë një estradë që do të ishte elita e këngëtarëve kosovar, me një pamje vërtet të të panueshme), por do të mund të ishte Estrada me pamje të re, ku vendin e këngëve do të zinin lëvizjet kote të atyre që paraqiten para spektatorëve dhe adhuruesëve të shumët të tyre, të cilët me asnjë pikë nuk mund të ishin dakord me atë që u servohet. Po të ishte e mundur që të gjithë ata që mundohen të nxjerrin nga fyti i tyre tinguj të pa artikuluar, të formonin së pari një estradë që do të quhej Estrada e të Paartikuluerëve dhe t’u mundësohej anëtarësimi edhe i atyre që bëjnë lëvizje sipas qefit e sipas kokës së tyre (dilitante), edhe të jepejn mesazhi i qartë se ne dhe vetën ne jemi pjesë e kësaj estrade. Të tjerët duhet të plotësojnë kushte të veçanta për t’u anëtarësuar në këtë estradë, së pari nuk duhet të din të këndojnë, të jenë me një stil të vaçantë, të jenë njerëz të lëvizshëm pa marr parasysh se qfarë karakteri ka kënga, të jen në hap me stilet e reja muzikore, etj, etj që duhej t’i përmbushini me përpikmëri kushtet e parashtruara. Derisa këngëtarët mëdhenjë botëror hapin epokat e tyre në muzikë dhe japin shenja të një elite të mirëfilltë të këngëtarëve, e atë nuk e bëjnë me anë të paartikulimit, por me një shkathësi të përkryer, me një emocion të përceptueshëm nga ana e spektatorëve, por mbi të gjitha për të qenë në elitën e tyre së pari duhet të pranohet një gjë, përpos se janë këngëtar të një elite të zgjedhur, aty hyn me një mjeshtri të madhe të shpirit muzikor. Suksesi i tyre është i merituar dhe i garantuar pasi që me mjeshtërinë që posedojnë këta talent të rrallë të muzikës, lënë gjurmë të pa shlyera në arkivat e historisë muzikore botërore. Ndërsa tek ne është e kundërta, me që në radhët e VIP-ave tonë kanë hyr njerëz larë e pa larë, mund të flitet për një çakordim të instrumenteve me që vokali i tyre (nëse mund të quhet vokal) nuk mund të jetë pjes e një tërësie të organizuar muzikore. Këtu do të potencohesha tek ata këngëtar që veten e tyre e quajnë VIP, e në termet muzikore duhet të shfletosh për të gjetuar emërin e tyre të vërtet, pasiqë jo vetëm fizikisht, por edhe emocionalisht e moralisht nuk i përkasin këtij grupi të njerëzve (p.sh Selin Dion) dhe është e gabuar nëse i futim të gjithë në një kategori, pasi që tek ne është vetëm një kategori e këngëtarëve, ata të cilët nuk din të këndojnë e mendoj se nuk din as për të vallëzuar (jo se jo). Një gjë është e sigurtë se edhe nëse nuk jeni të kënaqur me konkludimin tim për të gjitha ato fakte që i kam paraqitur, mund të jeni më të përgjegjshëm dhe të ndaheni nga “profesioni fitimprurës” e që nuk kërkon një talent të merituar e sa të zhvilluar, por vetëm jo talent, jo azhurim për të bërë një punë të tillë, që kërkon një mori elementesh muzikore të trasheguara apo të zhvilluara me kohë e në kohë.
(Autori është Magjistër për Estetikë dhe Publicistikë)
Së pari është mirë të verifikohen mundësitë e tyre interpretuese, vokale, estetike, se sa për vallëzim (edhe pse shumica e lëvizjeve nuk janë të përputhura me ritmet, karakteret e këngëve, emocionin që transmetojnë gjatë lëvizjeve të pa kordinuara nga aspekti estetik), këngëtarët tanë më tepër paraqesin lojëra cirku dhe ajo që të bënë të mendosh se ku janë të fokusuara këto cirkuze, të bëjnë me dije se janë të pa kontrolluar nga mendjemadhësia për të bërë “atë që u do qefi”.
Mr. Ilir Ramadani
Ka kohë të gjatë që në Kosovë përflitet për një numër të madh të këngëtarëve, të cilët nga ana e tyre e delitantizmit i japin vetes komoditetin që ta quajnë pjesë të Estradës Muzikore, por edhe më keq kur të tjerët i konsiderojnë out kësaj estrade, me një fjalë të vetme sikur të ishin ata përcaktues se kush e kush duhet të ishte në estradë. Nga ky kënd do të mundohem të jem sa më relaksuar pasi që jo shumë prej tyre me të vërtet mund t’i plotësojnë kriteret e të qenit në estradë. Së pari është mirë të verifikohen mundësitë e tyre interpretuese, vokale, estetike, se sa për vallëzim (edhe pse shumica e lëvizjeve nuk janë të përputhura me ritmet, karakteret e këngëve, emocionin që transmetojnë gjatë lëvizjeve të pa kordinuara nga aspekti estetik), këngëtarët tanë më tepër paraqesin lojëra cirku dhe ajo që të bënë të mendosh se ku janë të fokusuara këto cirkuze, të bëjnë me dije se janë të pa kontrolluar nga mendjemadhësia për të bërë “atë që u do qefi”. Në konkludim për të ardhur deri tek rezultati i ezauruar dhe i mbështetur në atë që mendja nuk mund ta akceptoj, sepse me atë që sheh, jep një sinjal të çmendurisë fizike dhe emocionale, me një arsim të ulët edukativ, por prap se prap ka mbështetjen e pjesës qëndrore të institucioneve në vendin tonë, pikërisht të vlerësuarqa lartë nga ana e mediave si ato elektronike, poashtu edhe ato të shkruara. Nuk do të ishte mirë të flasim edhe më tutje për këngëtarët tanë dhe për estradën (pasi që nuk ekzistonë një estradë që do të ishte elita e këngëtarëve kosovar, me një pamje vërtet të të panueshme), por do të mund të ishte Estrada me pamje të re, ku vendin e këngëve do të zinin lëvizjet kote të atyre që paraqiten para spektatorëve dhe adhuruesëve të shumët të tyre, të cilët me asnjë pikë nuk mund të ishin dakord me atë që u servohet. Po të ishte e mundur që të gjithë ata që mundohen të nxjerrin nga fyti i tyre tinguj të pa artikuluar, të formonin së pari një estradë që do të quhej Estrada e të Paartikuluerëve dhe t’u mundësohej anëtarësimi edhe i atyre që bëjnë lëvizje sipas qefit e sipas kokës së tyre (dilitante), edhe të jepejn mesazhi i qartë se ne dhe vetën ne jemi pjesë e kësaj estrade. Të tjerët duhet të plotësojnë kushte të veçanta për t’u anëtarësuar në këtë estradë, së pari nuk duhet të din të këndojnë, të jenë me një stil të vaçantë, të jenë njerëz të lëvizshëm pa marr parasysh se qfarë karakteri ka kënga, të jen në hap me stilet e reja muzikore, etj, etj që duhej t’i përmbushini me përpikmëri kushtet e parashtruara. Derisa këngëtarët mëdhenjë botëror hapin epokat e tyre në muzikë dhe japin shenja të një elite të mirëfilltë të këngëtarëve, e atë nuk e bëjnë me anë të paartikulimit, por me një shkathësi të përkryer, me një emocion të përceptueshëm nga ana e spektatorëve, por mbi të gjitha për të qenë në elitën e tyre së pari duhet të pranohet një gjë, përpos se janë këngëtar të një elite të zgjedhur, aty hyn me një mjeshtri të madhe të shpirit muzikor. Suksesi i tyre është i merituar dhe i garantuar pasi që me mjeshtërinë që posedojnë këta talent të rrallë të muzikës, lënë gjurmë të pa shlyera në arkivat e historisë muzikore botërore. Ndërsa tek ne është e kundërta, me që në radhët e VIP-ave tonë kanë hyr njerëz larë e pa larë, mund të flitet për një çakordim të instrumenteve me që vokali i tyre (nëse mund të quhet vokal) nuk mund të jetë pjes e një tërësie të organizuar muzikore. Këtu do të potencohesha tek ata këngëtar që veten e tyre e quajnë VIP, e në termet muzikore duhet të shfletosh për të gjetuar emërin e tyre të vërtet, pasiqë jo vetëm fizikisht, por edhe emocionalisht e moralisht nuk i përkasin këtij grupi të njerëzve (p.sh Selin Dion) dhe është e gabuar nëse i futim të gjithë në një kategori, pasi që tek ne është vetëm një kategori e këngëtarëve, ata të cilët nuk din të këndojnë e mendoj se nuk din as për të vallëzuar (jo se jo). Një gjë është e sigurtë se edhe nëse nuk jeni të kënaqur me konkludimin tim për të gjitha ato fakte që i kam paraqitur, mund të jeni më të përgjegjshëm dhe të ndaheni nga “profesioni fitimprurës” e që nuk kërkon një talent të merituar e sa të zhvilluar, por vetëm jo talent, jo azhurim për të bërë një punë të tillë, që kërkon një mori elementesh muzikore të trasheguara apo të zhvilluara me kohë e në kohë.
(Autori është Magjistër për Estetikë dhe Publicistikë)
No comments:
Post a Comment